Als je een racefiets wilt kopen, moet je eerst precies weten welke routes je wilt rijden. Tegenwoordig is een racefiets niet meer zomaar een racefiets, maar is hij over het algemeen ontwikkeld voor een specifiek doel. Er zijn racefietsen voor sprinters, voor klimmers, voor tijdrijders, voor comfortliefhebbers, voor toerliefhebbers en nog veel meer. Natuurlijk kun je ook bergen beklimmen op een toerfiets, maar niet zo snel en goed als op een bijzonder lichte en stijve racefiets die voor dit doel is ontworpen. In deze blogpost leggen we de verschillen uit tussen de drie populairste soorten racefietsen: de aerofiets, de endurance racefiets en de "klassieke", ultralichte racefiets.

Vergelijking van soorten racefietsen

Om je een goed overzicht te geven, hebben we de belangrijkste voor- en nadelen van de populairste racefietstypen op een rijtje gezet.

Wat is een endurance racefiets?

Endurance racefietsen of racefietsen voor lange afstanden worden steeds populairder dankzij hun ontspannen geometrie, stabiele rijgedrag en hoge mate van comfort. Dit komt door de langere wielbasis en hogere balhoofdbuis, de rechtere zithouding en, recentelijk, de montage van schijfremmen. Andere kenmerken zijn meestal een aandrijfsysteem met compacte versnellingen, meer ruimte in het frame voor bredere banden en extra geïntegreerde dempingsmechanismen die kleine oneffenheden in de weg wegwerken.

Iedereen die denkt dat endurance racefietsen langzamer zijn dan hun tegenhangers heeft het mis. Voor endurance fietsen worden vaak dezelfde framematerialen en technologieën gebruikt als voor high-end racefietsen. Bovendien worden versnellingsgroepen en wielen van dezelfde kwaliteit gebruikt. De extra flexibiliteit van het frame is het grootste verschil met gewone racefietsen.

Alle voor- en nadelen op een rij:

• Allrounder

• Stabiel rijgedrag, zeer soepel lopend

• Hoger gewicht

• Comfortabele zithouding

Wat is een aero racefiets?

Aero-fietsen hebben maar één doel: topsnelheid! Het gaat minder om gewicht en comfort en meer om de wind achter je te laten en energie te besparen met een zo aerodynamisch mogelijke vorm. De belangrijkste onderscheidende kenmerken van aero racefietsen zijn de dikkere framebuizen en de totale integratie van de afzonderlijke frameonderdelen en de velgen.

Het frameprofiel is daarom breder om een aerodynamisch verbeterde vorm te creëren en zo de windweerstand te verminderen. Als gevolg hiervan zijn aerofietsen vaak zwaarder dan klassieke racefietsen. De integratie van individuele onderdelen in het frame, zoals remmen en kabels, is cruciaal om de wind minder aangrijpingspunten te bieden en een nog aerodynamischere vorm te bereiken. Sommige buisdoorsneden zijn zo gevormd dat ze overeenkomen met de vorm van de banden.

Door de dikkere buisdoorsneden zijn aeroracefietsen doorgaans ook erg stijf en daarom gemaakt voor krachtige sprints. Verdere details: de geometrie van het frame vereist een agressievere zithouding, de wielbasis is relatief kort en de balhoofdbuis is vrij kort.

Alle voor- en nadelen op een rij:

• aerodynamische vorm

• voor topsnelheid

• Gewicht en comfort zijn secundair

• Lage zitpositie

Wat is een "klassieke" racefiets?

De "klassieke" racefietsen zijn de favoriete fietsen van de profs als het gaat om succes in het algemeen klassement of bergetappes. Ze worden gekenmerkt door een ultralicht frame dat extreem wendbaar is en snel over bochtige wegen manoeuvreert. Het lage gewicht maakt het een echte klimmer, die op lange beklimmingen in zijn beste discipline is.

Veel bijzonder lichte racefietsen wegen zelfs minder dan de 6,8 kilogram die de UCI voorschrijft voor professionele wedstrijden. Daarom is het motto op dit gebied: hoe lichter, hoe beter. Sommige fabrikanten houden hun fietsen zelfs onder de 5 kilogram.

Alle voor- en nadelen op een rij:

• ultralicht frame

• Wendbaar en snel

• perfect voor verharde wegen

• compacte zithouding

Op zoek naar het grootste aanbod racefietsen? > nu bij ons!

Aero bike vs. endurance bike vs. klassieke racefiets

Soms is het niet zo eenvoudig om meteen de verschillen tussen de drie soorten racefietsen te herkennen. Voor een beter overzicht hebben we de kenmerken & functionaliteit van de drie populaire Trek modelseries Domane, Madone en Emonda in de versies van 2017 met elkaar vergeleken.

Aero Bike – Trek Madone SLR 9

Geschikt voor: Race, Criterium, korte triatlon Kenmerken: Agressieve geometrie, aeroframe, hoog velgprofiel Nadelen: Snelheid voor comfort, gewicht, problemen bij zijwind

Agressieve framegeometrie

Bij de aero-racefiets ligt de nadruk op het verminderen van de luchtweerstand tijdens het fietsen. De balhoofdbuis is daarom korter zodat de rijder zo vlak en aerodynamisch mogelijk op de fiets zit. Vergeleken met de comfortabelere zitpositie van een langeafstandsracefiets met 160 mm, is de balhoofdbuislengte van een aerofiets ongeveer 140 mm. De reach is ook langer. Dit beschrijft de afstand tussen de as van de trapas en de balhoofdbuis en is een belangrijke indicator voor het beoogde gebruik van een racefiets. De Trek Madone SLR 9 heeft bijvoorbeeld een reach van 39,1 cm, terwijl de Domane Endurance Bike slechts een reach heeft van 37,7 cm. Op de aerofiets moet de fietser zich meer uitstrekken en neemt daarom een agressievere, gestroomlijnde houding aan op de fiets.

Op dit punt moet kort worden opgemerkt dat er een verschil is tussen de reikwijdte van het frame en de reikwijdte van de fietser. Deze laatste is individueel instelbaar, omdat het de afstand meet tussen de punt van het zadel en het stuur, en kan dienovereenkomstig worden aangepast door het zadel naar achteren te zetten of een langere stuurpen te gebruiken. Op deze manier kan ook een agressievere geometrie worden bereikt op een langeafstandswegfiets dan op een aerofiets, maar hoe verder je afwijkt van de bedoelde oorspronkelijke geometrie, hoe minder prestaties je kunt verwachten.

Het nadeel van de gestrekte fietspositie op de aero racefiets wordt duidelijk na enkele uren in het zadel. Veel rijders hebben niet de flexibiliteit om deze positie lange tijd vol te houden. Of je forceert het te veel en riskeert blessures, of je verslapt de positie en verliest dan het aero-voordeel.

Aerodynamica en integratie van systemen

Het kenmerkende profiel van aerofietsen wordt gekenmerkt door de dikke en lange framebuizen, die vaak taps toelopen of aan de uiteinden taps toelopen. Het frame is ook vrij hoekig van vorm en heeft een extreem rechte bovenbuis. Klassieke racefietsen en endurance fietsen hebben meestal een lichte buiging op dit punt om het frame extra flexibiliteit te geven. De aero-fiets heeft daarom een kleine afstand tussen de bovenbuis/zitbuis interface en het uiteinde van de zitbuis, wat resulteert in een grotere stijfheid.

De dikkere buizen vereisen natuurlijk meer materiaal en maken aero racefietsen over het algemeen zwaarder dan conventionele racefietsen, zelfs als ze dezelfde geometrie en onderdelen hebben.

Systeemintegratie is de sleutel tot een goede aerofiets. Kabels en leidingen zijn standaard weggewerkt in het frame en worden geleid via uitsparingen. Het laatste stukje in de aero-puzzel zijn de hoge velgprofielen, die zorgen voor een betere aerodynamica. De hoogte van de velgen is minstens 40 mm en kan soms oplopen tot 80 mm. Het nadeel is duidelijk het hogere gewicht en de gevoeligheid voor zijwind.

Grotere overbrengingsverhouding

Natuurlijk geldt dit niet alleen voor aerofietsen, maar de trend is zichtbaar. Aero racefietsen moeten snel zijn en hebben daarom een grotere overbrengingsverhouding nodig voor nog hogere snelheden. Lange tijd vertrouwden klassieke racefietsen op een groot kettingblad met 53 tanden en een klein kettingblad met 39 tanden op de crank, maar de huidige trend gaat steeds meer in de richting van een 'mid-compact' crank met 52 en 36 tanden of een 'compacte' crank met 50 en 34 tanden. Aero-fietsen houden vast aan de 53/39-combinatie, omdat ze vooral in de hogere versnellingen hun voordelen kunnen uitspelen. Een 11-25 cassette achter zorgt voor soepel schakelen.

De ultralichte racefiets - Trek Emonda SLR 10

Geschikt voor: Allrounder en klimmer

Eigenschappen: bijzonder licht, zeer veelzijdig

Nadelen: geen uitgesproken zwakke punten, niet zo snel als Aero en niet zo comfortabel als Endurance

Frame en gewicht

Zoals de naam al doet vermoeden, is de klassieke racefiets duidelijk gericht op gewicht. Minder is meer, dat is zeker. Dit is ook duidelijk in ons vergelijkingsveld. De Trek 2017 fietsen hebben allemaal dezelfde specificaties, maar het verschil in gewicht is opvallend. De Emonda weegt slechts 6,5 kg, de Madone weegt 7,6 kg en de enduranceracer Domane weegt maar liefst 8,2 kg. Dat is een verschil van bijna 2 kg tussen de Domane en de Emonda, ondanks dezelfde framemaat en identieke onderdelen. Het grootste verschil is het frame, dat bij de nieuwe Emonda SLR 6 slechts 690 gram weegt. Het topmodel SLR 10 met een totaalgewicht van 4,6 kg laat zien dat er nog meer mogelijk is met high-end onderdelen.

Veelzijdigheid

Zoals gezegd valt de lichtgewicht racefiets qua prestaties en comfort tussen de aero racefiets en de endurance fiets in. Hierdoor is het meestal de eerste keuze van toprenners zoals Froome en Quintana in de Tour de France. De racefietsen zijn niet zo stijf als aerofietsen, hebben een directer rijgedrag dan endurance fietsen en zijn extreem wendbaar dankzij hun lage gewicht. De remmen zijn niet zo krachtig als op een endurancemotor met schijfremmen, maar effectiever dan op aerofietsen, waarvan de remmen moeten inleveren op aerodynamica.

Het frame wordt gekenmerkt door dunne buizen die het gewicht laag houden, flexibiliteit bieden en toch de hoogste mate van stijfheid en weerstand bieden. Het vinden van deze balans is de hoogste discipline in frameconstructie. Een optimale verhouding tussen gewicht en stijfheid wordt vaak bereikt door gebruik te maken van bijzonder stijve bottom brackets, zitbuizen, balhoofdbuizen en achtervork met verschillende soorten carbonvezel.

Klassieke racefietsen bereiken echter niet de stijfheid van een aerofiets. Het gewichtsvoordeel is echter aanzienlijk en maakt de lichtgewicht racefietsen onverslaanbaar in de bergen.

Rahmengeometrie

De geometrie is sterk afhankelijk van de betreffende fabrikant. Als een merk een onderscheidend assortiment aero-, endurance- en lichtgewicht racefietsen heeft, kunnen ze agressievere frames produceren, terwijl ze met de endurance racefiets een meer ontspannen versie hebben. Als allrounder van de drie types kan de klassieke racefiets dus relatief veel variëren qua framevorm - zeker meer dan de andere types.

Bij Trek is de Domane weliswaar het vlaggenschip van de endurance racefietsen, maar er is een comfortabelere versie (H2) van de Emonda en een pure raceversie (H1). De frames verschillen als volgt:

Balhoofdbuis: 14cm / 17cm = H2 +3cm

Wielbasis: 98,3cm / 98,3cm = geen verschil

Reach: 39.5cm / 38.7cm = H2 -0.8cm

Stack: 54.9cm / 57.7cm = H2 +2.8cm

Endurance Fiets - Trek Domane SLR 6 Disc

Geschikt voor: Langeafstandsrijders, slechtere wegen, racefietsers zonder raceambities

Kenmerken: Comfortabele, rechte zithouding, hoge stabiliteit

Nadelen: Relatief zwaar, minder wendbaar rijgedrag

Comfort en stabiliteit

De belangrijkste kenmerken van een endurance racefiets zijn comfort, robuustheid en stabiliteit. Ze zijn oorspronkelijk ontwikkeld voor de kasseienparcoursen van de "Classics" in Noord-Frankrijk - veeleisende eendaagse wedstrijden met de moeilijkste wegomstandigheden. De fietsen werden ontworpen om de trillingen van het oppervlak te dempen, die er anders toe zouden leiden dat renners sneller vermoeid zouden raken. Om deze reden werden de frames gebouwd met een grotere buigzaamheid en flexibiliteit en werden er grotere banden gebruikt.

Deze flexibiliteit wordt door elke fabrikant anders genoemd. Bij Trek heet het systeem IsoSpeed, een scharniermechanisme voor en achter dat de verticale flexibiliteit (hobbels van onderaf) vergroot zonder stijfheid op te offeren. Voor de grotere banden vertrouwen alle fabrikanten op een bredere bandenspeling voor de vork en de achterste framedriehoek. Bredere banden hebben talloze voordelen, zoals het feit dat je met minder luchtdruk kunt rijden en dus nog meer trillingen kunt absorberen, en een lagere rolweerstand. De meeste endurance fietsen worden geleverd met 28mm banden, de Trek Domane in onze vergelijking heeft standaard 32mm banden.

Framegeometrie

Vooral in vergelijking met de Madone aerofiets wordt het duidelijk dat endurance racefietsen de rijder in een rechtere zithouding plaatsen. De balhoofdbuis is hoger, de wielbasis langer, de reach korter en de stack langer.

Balhoofdbuis: 14cm / 17,5cm = Domane met +3,5cm

Wielbasis: 98,3cm / 100,8cm = Domane met +2,5cm

Bereik: 39,5cm / 37,7cm = Madone met +1,8cm

Stack: 54.5cm / 59.1cm = Domane met +4.6cm

Deze framematen zorgen voor een veel minder agressieve houding op de fiets, waardoor langere afstanden kunnen worden afgelegd zonder de rug of schouders te veel te belasten. De meer rechtopstaande positie maakt de endurance fiets natuurlijk gevoeliger voor luchtweerstand, maar op de lange termijn kunnen comfort en snelheid worden gelijkgesteld, omdat de rijder over een langere periode een hogere prestatie kan leveren.

Stabiliteit wordt gegarandeerd door de dikkere banden, het bredere stuur en de langere wielbasis. Dit verhoogt het zwaartepunt van de fiets. Met 71,3° is de stuurhoek van de Domane relatief slap vergeleken met de 73° van een Trek Emonda of Madone. Dit resulteert in een iets langzamer en daardoor lichter rijgedrag en een minder wendbare rijstijl.

Op de lange afstand

Endurance fietsen betekenen eigenlijk niets meer dan langeafstandsracefietsen. Naast de grotere flexibiliteit en comfortabelere geometrie zijn er nog andere kenmerken die deze fietsen karakteriseren.

Deze omvatten het gebruik van een "compacte" set-up op de cranks, d.w.z. minder tanden en een lagere versnelling voor steile beklimmingen en vermoeide benen aan het einde van een lange dag op de weg. De achterste cassette bevat meestal 11-28 of 11-32 tandwielen. Een andere trend is het gebruik van schijfremmen op endurance fietsen. Zij waren de eersten die steeds meer op schijfversies gingen vertrouwen, en met goede reden. Schijfremmen zijn in veel opzichten superieur aan velgremmen, vooral als het gaat om remkracht in natte omstandigheden. Het enige nadeel op dit moment is het gewicht.

Onze aanbeveling

Als je niet kunt kiezen tussen de drie types, raden wij voorlopig de endurance racefiets aan. Comfort en duurzaamheid zijn een belangrijk aandachtspunt voor de meeste fietsers, en als je niet van plan bent om in de nabije toekomst deel te nemen aan ambitieuze wedstrijden, krijg je het perfecte totaalpakket. Als je echter genoeg hebt van het ritje na het werk en je je eindelijk op het racecircuit wilt laten zien, moet je een beslissing nemen: Als de bergen je ding zijn en je graag gas geeft, zelfs op slechte wegen, moet je voor een klassieke racefiets gaan. Als je echter in het vlakke land woont en de races in de omgeving op het fijnste asfalt plaatsvinden, is de aerofiets de betere keuze. De beste optie is echter nummer 4 - koop gewoon één van elk type fiets.